به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت امام علی علیه السلام، در ادامه دو انشای کوتاه درباره شهادت امام علی برای دانش آموزان پایه ششم تا نهم آماده کرده ایم که امیدواریم الهام بخش شما عزیزان باشد، با آپرنگ باشید.
…..***…..
انشای زیبا درباره شهادت امام علی
حضرت علی (ع) نخستین امام شیعیان و یکی از بزرگ ترین شخصیت های تاریخ اسلام می باشد که نامش به عنوان نمونه بارز عدالت، شجاعت و مهربانی، نه تنها به عنوان یک رهبر دینی بلکه به عنوان یک الگوی اخلاقی و انسانی در دل ها جای گرفته است.
حضرت علی (ع) در دوران زندگی خود همواره به یاری مستضعفان می شتافت و عدالت را در جامعه اسلامی برقرار می کرد تا جایی که بعد از شهادت او یتیمان احساس کردند دوباره یتیم شده اند.
شهادت حضرت علی (ع) در شب نوزدهم ماه رمضان سال 40 هجری قمری رخ داد. آن حضرت در آن شب و در حوالی سحرگاه در مسجد کوفه مشغول به نماز بود که مردی به نام عبدالرحمن ابن ملجم مرادی با شمشیری زهر آلود به ایشان ضربه زد. این ضربه جراحتی عمیق بر سر حضرت علی (ع) وارد کرد و ایشان را در بستر بیماری افکند.
امام اول شیعیان پس از سه روز تحمل درد و رنج سرانجام در شب بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسید.
این اتفاق نه تنها برای خانواده و یاران اما علی (ع) بلکه برای تمامی مسلمانان ضربه ای سخت و جبران ناپذیر بود. با شهادت آن حضرت دنیای اسلام یکی از بزرگ ترین قهرمانان خود را از دست داد، اگرچه یاد و خاطره حضرت علی (ع) و آموزه های او همچنان بعد از 1400 سال در قلب ها زنده است.
حضرت علی (ع) همواره به اهمیت عدالت تاکید داشت و می فرمود: “عدالت، ستون دین است.” او با رفتارش نشان داد که چگونه می توان در برابر بی عدالتی ها ایستاد و به دفاع از حقوق مظلومان پرداخت. همچنین او نمونه ای بارز از فداکاری بود، همیشه در میدان جنگ پیشگام بود و در برابر دشمنان اسلام با شجاعت تمام می جنگید.
در پایان انشای خود سالروز شهادت امیرالمومنین حضرت علی (ع) را به همه دوست داران آن حضرت تسلیت می گویم.
انشای ادبی درباره شهادت امام علی
در شب های پر نور و پر برکت ماه رمضان، آسمان کوفه شاهد واقعه ای تلخ و جان گداز بود. شبی همانند شب های دیگر به نظر می رسید، ستارگان به تماشا نشسته بودند و باد، نخلستان ها را به نجوا دعوت می کرد غافل از این که قرار است حادثه ای عظیم و مصیبت بار رخ دهد.
در نوزدهمین شب از این ماه عزیز بود که امیرالمومنین علی (ع)، مردی که در طول زندگی پر برکت خود عدالت را همچون جامه ای بر تن کرده بود در محراب مسجد کوفه به راز و نیاز با خالق خود مشغول بود اما ناگهان شب رنگ خون به خود گرفت.
مردی به نام ابن ملجم مرادی که دلش پر از کینه و زهر بود نقشه ای شوم در سر داشت. او در تاریکی شب با شمشیری زهرآلود قدم به مسجد نهاد و در لحظه ای که امیرالمومنین به سجده فرو رفته بود، ضربه ای کاری بر سر او وارد ساخت. خون پاک علی (ع) بر محراب ریخت و ناله ای مظلومانه از دل مسجد برخاست.
حضرت علی (ع) پس از سه روز بیماری در شب بیست و یکم ماه رمضان و در حالی که لب هایش به ذکر خدا مشغول بود به شهادت رسید و با پر کشیدن خود به آسمان ها نه تنها قلب یتیمان کوفه را به درد آورد بلکه دل تمامی مومنان و عاشقان عدالت را شکست.
آری! مردی که سراسر زندگی اش در پی تحقق حق و برقراری عدالت بود به دست نا عدالتی به شهادت رسید.
بی شک این فاجعه عظیم فراتر از یک رویداد تاریخی است و شهادت علی (ع) شهادت انسانی است که در اوج شرافت و بزرگواری زندگی می کرد، کسی که عدالت را نه تنها در گفتار، بلکه در کردار نیز به نمایش گذاشته بود.
حضرت علی (ع) به شهادت رسید اما نامش، یادش و سخنانش همواره راه گشای شیعیان جهان می باشد و هر روزی که می گذرد بر محبان و شیفتگان او افزوده می شود.
