به مناسبت فرا رسیدن 1 بهمن ماه که مصادف با سالروز تولد شاعر بزرگ ایرانی، حکیم ابوالقاسم فردوسی، می باشد، در ادامه دو انشای زیبا درباره فردوسی برای دانش آموزان پایه ششم تا نهم آماده کرده ایم که امیدواریم الهام بخش شما عزیزان باشد، با آپرنگ باشید.
…..***…..
انشای کوتاه درباره فردوسی
حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی و یکی از برجسته ترین چهره های ادبیات فارسی، حدود سال 329 هجری قمری در روستایی نزدیک شهر طوس به دنیا آمد.
او که بیشتر به خاطر سرودن اثر بی نظیر خود یعنی شاهنامه شناخته شده، در جوانی به تحصیل علوم مختلف پرداخت و علاقه ویژه ای به تاریخ و ادبیات نشان داد و در نهایت تصمیم گرفت داستان ها و افسانه های کهن ایران را به نظم در آورد. به همین دلیل شروع به سرودن شاهنامه نمود، کاری بزرگ که بیش از سی سال از عمر او را به خود اختصاص داد و نتیجه آن کتابی است که بیش از پنجاه هزار بیت دارد.
شاهنامه به عنوان یک اثر حماسی به داستان های پهلوانان و پادشاهان ایران باستان می پردازد و شامل بخش هایی همچون داستان زال و رودابه، رستم و سهراب، سیاوش، کی خسرو، اسفندیار و غیره می باشد. فردوسی با استفاده از زبان فارسی ناب و بهره بردن از وزن های شعر کهن توانست شاهکاری ادبی خلق کند که تاثیری ژرف بر فرهنگ و هویت ایرانیان داشته باشد.
یکی از اهداف اصلی فردوسی از سرودن شاهنامه، حفظ و احیای زبان فارسی در مقابل زبان های بیگانه بود. او با دقت و وسواس زیاد کلمات و اصطلاحات فارسی را انتخاب کرد و از استفاده بی رویه از واژگان غیر فارسی خودداری نمود. به همین دلیل شاهنامه نه تنها یک اثر ادبی بی همتا بلکه یک مرجع مهم زبان شناسی برای پژوهش گران و دوست داران زبان فارسی محسوب می شود.
فردوسی در دوره ای زندگی می کرد که ایران تحت سلطه سلسله سامانیان و غزنویان بود. او در پایان عمر با مشکلات مالی مواجه شد و نتوانست پاداشی شایسته تلاش هایش دریافت کند. این شاعر بزرگ در سال 411 هجری قمری از دنیا رفت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
فردوسی با سرودن شاهنامه نشان داد که ادبیات می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای حفظ هویت ملی و فرهنگی عمل کند. او با اشعارش به ما یادآوری می کند که تاریخ و فرهنگ ما ارزشمند است و باید از آن محافظت کرده و آن را به نسل های آینده منتقل کنیم.
فردوسی، این حکیم بزرگ همواره در دل ایرانیان زنده خواهد ماند و شاهنامه همچون چراغی فروزان در آسمان ادبیات فارسی خواهد درخشید. روز فردوسی گرامی باد.
انشای ادبی درباره فردوسی
در آسمان تاریخ ایران زمین نام هایی دیده می شود که درخشان تر از ستارگان آسمان شب می درخشند و یکی از پر نورترین آن ها بی تردید نام شاعر بزرگ ابوالقاسم فردوسی می باشد. او که به حق لقب “حافظ هویت ایرانی” را از آن خود کرده با سرودن شاهنامه، گنجینه ای بی بدیل از فرهنگ، ادب و تاریخ ایران را به جهانیان هدیه داد.
فردوسی، این حکیم خردمند در روستای پاژ در نزدیکی شهر طوس چشم به جهان گشود. او از همان کودکی علاقه زیادی به داستان های کهن ایران و شخصیت های اسطوره ای داشت و بعد از مدتی به دلیل عشق به وطن و با درکی عمیق از تاریخ و فرهنگ ایران تصمیم گرفت تا اثری جاودان خلق کند که نه تنها روایت گر تاریخ ایران باشد، بلکه از زبان فارسی نیز پاسداری کند.
شاهنامه داستان های پهلوانان و شاهان ایران را از آغاز تاریخ تا فتح ایران توسط اعراب در بر می گیرد. در میان صفحات شاهنامه حکایات زیبایی همچون داستان رستم و سهراب، اسفندیار، کیخسرو و بسیاری دیگر از پهلوانان همچون نگین هایی درخشان می درخشند و هر داستان آینه ای از شجاعت، وفاداری، عشق و خرد می باشد.
فردوسی با خلق شاهنامه نه تنها قصه های حماسی ایران را زنده نگه داشت بلکه به زبان فارسی جانی دوباره بخشید. او با این کار نشان داد که زبان فارسی زبانی غنی است و قادر به بیان عالی ترین مفاهیم انسانی می باشد.
اما اهمیت فردوسی تنها در اثر ادبی او نیست بلکه او نمادی است از عشق به وطن، ایمان به فرهنگ و زبان ملی و تعهد به حفظ میراث گذشتگان. او با سرودن شاهنامه به همه ما آموخت که ارزش های فرهنگی و ملی خود را پاس داریم و به آن ها افتخار کنیم.
فردوسی از دنیا رفت اما شاهنامه او تا ابد در دل و جان ایران جاودان ماند. روز بزرگداشت این شاعر فهیم و خردمند گرامی باد.
