صائب تبریزی از شاعران صاحب نام ایرانی است که به خصوص در دربار صفویه توانست به جایگاه بسیار بالایی به عنوان یک شاعر دست پیدا کند.
این شاعر فرهیخته به نوبه خود صاحب سبک بود و می توان او را آغازگر سبک شعری هندی دانست. از او اشعار فراوانی به یادگار مانده که در همه آن ها لطافت خیال و ظراوت و زیبایی موج می زند.
در ادامه گلچینی از زیباترین اشعار صائب تبریزی برای پروفایل گردآوری کرده ایم، با آپرنگ باشید.
…..***…..
اشعار کوتاه صائب تبریزی
از لطافت گر چه ممکن نیست دیدن، روی تو
رو به هر جانب که آرم در نظر دارم تو را
***
به گِردِ خاطرِ ما آرزو نمی گردید
لبِ تو ریخت به دل رنگِ صد هوس ما را
***
ای که می پرسی چه پیش آمد که پیدا نیستی؟
خویشتن را کرده ام گم، تا طلبکارم تو رااز من ای آرام جان، احوال صائب را مپرس
خاطر آسوده ای داری، چه آزارم تو را؟
***
دو بیتی های صائب تبریزی
فریب روی آتشناک او خوردم، ندانستم
که خواهد خورد خونم چون کباب آهسته آهستهز بس در پرده افسانه با او حال خود گفتم
گران گشتم به چشمش همچو خواب آهسته آهسته
***
بهترین اشعار صائب تبریزی
پرده شرم است مانع در میان ما و دوست
شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا
***
شادم به مرگ خود که هلاک تو می شوم
با زندگی خوشم که بمیرم برای تو
***
اگر پند خردمندان به شیرینی نیاموزی
فلک آن پند را روزی، به تلخی ات بیاموزد
***
تک بیتی های صائب تبریزی
هر که پا کج می گذارد ما دل خود می خوریم
شیشه ناموس عالم در بغل داریم ما!
***
درین وحشت سرا تا کی اسیر آب و گل باشم؟
مرا راهی به سوی عالم بالا کرامت کن
***
از هجر و وصل نیست گشایش دل مرا
چون گوهرست قسمت من از دو سو گره
***
هیچ فردی در پی اصلاح خوی خویش نیست
هر که را دیدیم در آرایش روی خودست
***
پروفایل اشعار صائب تبریزی
با کمال احتیاج، از خلق استغنا خوش است
با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش استنیست پروا تلخ کامان را ز تلخی های عشق
آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش استهر چه رفت از عمر، یاد آن به نیکی می کنند
چهرهٔ امروز در آیینهٔ فردا خوش است…
***
یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مراتا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا
***
شعر صائب تبریزی درباره زندگی
طومار زندگی را طی می‌کند به یک شب
از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی
***
هر سر موی ترا با زندگی پیوندهاست
با چنین دلبستگی، از خود بریدن مشکل است
***
شعر صائب تبریزی درباره مرگ
ز مرگ تلخ به ما بدگمان مشو زنهار
که از طلسم غم آزاد می‌کنیم ترا
***
تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد
