مقایسه شهر و روستا یکی از موضوعات جالب است که می تواند ذهن کودکان و نوجوانان را به شدت درگیر کرده و آن ها را با نقاط قوت و ضعف زندگی در شهر و روستا آشنا کند.
در ادامه به این موضوع پرداخته ایم و دو انشای کوتاه درباره مقایسه شهر و روستا آماده کرده ایم که امیدواریم الهام بخش شما عزیزان باشد، با آپرنگ باشید.
…..***…..
انشای کودکانه مقایسه شهر و روستا برای پایه چهارم و پنجم
ما آدم ها موجودات اجتماعی هستیم و باید با هم نوعان خود زندگی کنیم تا بتوانیم نیازهای زندگی خود را برآورده کنیم. به همین دلیل از همان ابتدا به صورت گروهی زندگی می کردیم.
به مرور زمان با کنار هم قرار گرفتن گروه ها روستاها به وجود آمدند و با گسترش روستاها، زندگی شهرنشینی ایجاد شد و من می خواهم در این انشا به مقایسه شهر و روستا بپردازم.
شهرها نسبت به روستاها جمعیت بسیار بیشتری را در خود جای داده اند و طبیعی است که امکانات بیشتر و البته مشکلات بیشتری را نیز با خود دارند. به عنوان مثال در شهرها از وسایل نقلیه مختلف استفاده می شود و کارخانه های گوناگونی وجود دارد و به دنبال آن آلودگی هوا نیز افزایش می یابد.
این در حالی است که روستاها از نعمت هوای پاکیزه برخوردار هستند اما از امکانات پیشرفته ای که در شهرها وجود دارد بی بهره اند. به همین دلیل گاهی یک فرد روستایی ممکن است به خاطر ابتلا به یک بیماری خاص مجبور شود مسافت زیادی را تا نزدیک ترین شهر طی کند.
در شهرها مردم معمولا یکدیگر را نمی شناسند و به همین دلیل صمیمی و گرم با هم رفتار نمی کنند اما در روستاها مردم به طور کامل با یکدیگر آشنا هستند و از اوضاع و احوال هم خبر دارند. به همین دلیل صمیمیت بین آن ها برقرار است و به حل مشکلات یکدیگر کمک می کنند.
در شهرها فضای سبز چندانی وجود ندارد اما شهرداری ها سعی می کنند با ایجاد پارک به زیبا شدن جلوه شهر کمک کنند و به آن سرسبزی ببخشند اما روستاها معمولا در مناطقی هستند که از طبیعت سرسبزی برخوردار بوده و مزارع و باغ های زیادی اطراف آن ها وجود دارد. حتی برخی دهکده ها در نزدیکی خود چشمه و کوه دارند که واقعا زیبا می باشد.
به نظر من آب و هوای روستا برای سلامت ما بهتر است و زندگی در روستا آرامش بیشتری به همراه دارد اما امکانات شهرنشینی را نیز نمی توان نادیده گرفت. به همین دلیل انتخاب بین شهر و روستا کار بسیار سختی می باشد.
انشا درباره مقایسه شهر و روستا برای نوجوانان
من در یک شهر بزرگ زندگی می کنم و هر روز از کنار آدم های زیادی عبور کرده، ماشین های رنگارنگ از مقابلم رد می شوند و سر و صداهای گوناگون به گوشم می رسد که آن قدر به آن ها عادت کرده ام که حتی گاه آن هارا نمی شنوم.
من در شهری با امکانات فراوان از جمله مترو، بیمارستان، شهربازی، مدرسه و دانشگاه زندگی می کنم، جایی که برج های بلندش سر به فلک کشیده اند، دود ماشین هایش گلو و چشمان آدم را به درد می آورد و ترافیک های سنگینش امان راننده ها را بریده است.
من در شهری بزرگ زندگی می کنم اما اجدادم روستایی بوده اند و در دهکده هایی با آب و هوای تازه و پاک زندگی می کرده اند که در یک سوی آن ها کوه های بلند سر به فلک کشیده بودند و در سوی دیگر رودخانه ها جریان داشته اند. آن ها هر روز با صدای پرندگان از خواب بیدار می شدند و از آب خنک چشمه ها می نوشیدند.
دهکده هایی که با درختان بلند و تنومند احاطه شده و بوی چمن تازه و خاک باران خورده را در هوای شان می شد احساس کرد. مردمش با یکدیگر یک رنگ و صمیمی بودند و در خانه هایی ساده از جنس کاهگل زندگی می کردند که در آن ها می شد بوی مهربانی و سادگی را با بوی نان تازه و نعناع و ریحان یک جا نفس کشید.
نمی دانم! شاید امروز که به زندگی شهری عادت کرده ام، به این که انواع امکانات در دسترسم باشد خو گرفته ام و حتی تصور کمبود این امکانات برایم دشوار است نتوانم در دهکده ای با حداقل امکانات زندگی کنم اما اگر هیچ عادتی در کار نبود شخصا سادگی و صلح و صفای روستا را به دود و ترافیک و سر و صدای شهر ترجیح می دادم و به دورترین خانه یک روستا پناه می بردم.
