بسیاری از ضرب المثل های ایرانی و فارسی دنیایی از مفاهیم اخلاقی را در دل خود جای داده اند و به کار بردن آن ها در گفتگوها باعث تفکر و تعمق بیشتر در رفتارهای روزمره ما آدم ها می شود.
در ادامه به سراغ ضرب المثل معروف عقلش به چشمش است رفته ایم و دو انشای کودکانه درباره این ضرب المثل برای پایه پنجم آماده کرده ایم که امیدواریم الهام بخش شما عزیزان باشد، با آپرنگ همراه باشید.
…..***…..
انشای کودکانه درباره عقلش به چشمش است
ضرب المثل عقلش به چشمش است یکی از مثل های معروف ایرانی است و درباره آدم هایی است که خیلی به ظاهر توجه می کنند و ملاک قضاوت آن ها چیزهایی است که با چشم می بینند.
این آدم ها هر چیزی که با چشم می بینند باور می کنند و فکر نمی کنند که شاید قضیه چیز دیگری باشد و برای آن ها سوء تفاهم شده باشد. به علاوه آدم هایی هم هستند که به ظاهر زندگی آدم ها نگاه کرده و از روی آن قضاوت می کنند که آیا آن آدم خوب است یا بد است.
این نوع نگاه اصلا خوب نیست چون آدمی که عقلش به چشمش است ممکن است رفتاری از خودش بروز دهد یا حرفی بزند که ناراحتی و رنجش دیگران را به دنبال داشته باشد.
به نظرم بسیاری از ضرب المثل های فارسی خیلی عالی شخصیت های مختلف را توصیف و البته رفتارهای بد را توبیخ می کنند. مثلا وقتی ما در حرف های خود می گوییم فلانی عقلش به چشمش است معمولا تعریف از او به حساب نمی آید بلکه این خصوصیت رفتاری او را مورد شماتت قرار می دهیم.
با همه این ها ما نیز هنگام به کار بردن این ضرب المثل باید مراقب باشیم درباره دیگران قضاوت نادرست نکنیم و از روی چند نشانه و رفتار فکر نکنیم که او را خوب شناخته ایم و می توانیم درباره اش نظر بدهیم.
انشای ساده در مورد عقلش به چشمش است
حتما شما هم در اطرافیان خود آدم هایی را دیده اید که هر وقت دور هم جمع می شوند شروع به حرف زدن درباره دیگران کرده و از تیپ و ظاهر گرفته تا وضعیت خانه و زندگی و رفتار آن ها می گویند و می گویند و می گویند.
مثلا می گویند “فلانی آدم خیلی شلخته ای است، دیروز خانه شان بودم شلختگی از سر و روی خانه اش می ریخت” یا ” فلانی را دیدی از جا درآمده است و تازگی ها چقدر خودش را می گیرد” یا “فلانی که لباس ندارد تن بچه هایش بکند حتما به نان شب هم محتاج شده است”.
این حرف ها خیلی حرف های زشتی هستند و ریشه در این دارند که ما به هر چیزی که چشم مان می بیند اعتماد کرده و از روی آن دیگران را پیش داوری و قضاوت می کنیم و حتی بدتر از آن، قضاوت احتمالا نادرست خود را مانند یک حکم قطعی در مقابل دیگران ابراز می کنیم.
اگر جزو افرادی باشیم که عقل شان به چشم شان است حتما با حرف های خود بارها به دیگران ضربه می زنیم و موجب ناراحتی و بحث های زیادی می شویم. در این صورت دیگران هم زیاد ما را دوست نخواهند داشت و از صحبت کردن با ما لذت نخواهند برد.
