ماه رمضان ماه دعا و قرآن و روزه گرفتن است، ماه سحری و افطار و نماز جماعت، ماه مهمان شدن به درگاه خداوند و به یاد آوردن وظایفی که به عنوان یک بنده بر عهده داریم.
به مناسبت فرا رسیدن این ماه مبارک، در ادامه دو انشای زیبا در مورد ماه رمضان برای دانش آموزان کلاس هشتم و نهم آماده کرده ایم که امیدواریم الهام بخش شما عزیزان باشد، با آپرنگ باشید.
…..***…..
انشای کوتاه درباره ماه رمضان برای پایه هشتم
در این روزهای پایانی سال که تب و تاب نو شدن سال و فرا رسیدن عید نوروز در خانه هر ایرانی موج می زند، قرار است در آستانه این عید خجسته به یک مهمانی معنوی برویم و مهمان سفره ای شویم که میزبانش خداوند مهربان است.
آری! این بار قرار است از دستان خداوند عیدی بگیریم و سال خود را با برکت و شور و عشق بی نهایتی آغاز کنیم که تا پایان سال همراه ما خواهد بود. چقدر قشنگ است عید نوروز مهمان خداوند بودن …
ماه رمضان در راه است و همه ما مسلمانان برای آغاز یک ماه روزه داری به انتظار نشسته ایم. ماهی که قرار است سیاهی ها را از دل های ما بزداید و قلب های ما را همچون آینه ای شفاف جلا بخشد. ماهی که سر سفره های سحری و افطارش خواهیم نشست و با دعای سحر و افطارش اخت خواهیم شد.
امسال نیز همچون هر سال در ماه رمضان با زبان روزه پای سفره افطار خواهیم نشست، دست ها را به بالا خواهیم گرفت و از صمیم قلب برای بیماران و گرسنگان و در راه ماندگان دعا خواهیم کرد و چشم امید به رحمت و بخشش و لطف عظیم پروردگار خود خواهیم دوخت.
امسال نیز همچون هر سال سعی خواهیم کرد نه تنها دهان خود را از خوردن بازداریم بلکه همه جوارح بدن خود همچون گوش و چشم و دست و پاها را از گناه به دور نگه داریم که مبادا چشم مان چیزی را ببیند، زبان مان چیزی بگوید، گوش مان چیزی بشنود که نباید. که مبادا با دستان خود کاری انجام دهیم یا با پاهای خود به سمت و سویی رویم که پروردگارمان را از خود ناخشنود سازیم.
امسال نیز همچون هر سال با دلی پر از عشق به استقبال ماه رمضان خواهیم رفت، به امید آن که خداوند توفیق روزه داری به ما دهد.
انشای ادبی درباره ماه رمضان برای پایه نهم
رمضان ماه عشق و دلدادگی است، ماه با خدا بودن و از غیر خدا بریدن، ماه مهمانی رفتن به خانه ای که میزبانش خداوند است و نشستن بر سر سفره ای که شرط اولش روزه داری می باشد.
ما مسلمانان ماه رمضان را روزه می گیریم اما آیا همه ما بر سر سفره خداوند می نشینیم؟ آیا همه ما توفیق مهمان خداوند شدن را داریم؟ آیا روزه داری و فلسفه روزه گرفتن را درست درک کرده ایم؟ آیا صرفا نخوردن و نیاشامیدن از ما یک مسلمان روزه دار می سازد؟
به نظرم نخوردن و نیاشامیدن تنها مقدمه است، تنها شرط لازم و نه کافی برای این مهمانی و روزه داری بی شک تنها در نخوردن ما خلاصه نمی شود که اگر این طور بود تا این حد از برکت سرشار نبود.
روزه گرفتن در ماه رمضان یعنی همه اعضا و جوارح ما از گناه در امان باشند و نفس ما خودش را از وسوسه های شیطان برهاند. روزه گرفتن یعنی گوش خود را از شنیدن هر آن چه نباید شنید باز داریم، چشم خود را از هر آن چه نباید دید ببندیم، زبان خود را از هر آن چه نباید گفت منع کنیم، قلب خود را از هر آن چه نباید حس کرد محروم سازیم.
با این حساب بسیاری از ما روزه دارانی هستیم که سر سفره سحری و افطار می نشینیم اما از نشستن بر سر سفره خداوند محروم می مانیم، گمان می کنیم که خداوند میزبان شده و ما مهمانش، غافل از این که شاید حتی نیم نگاهی از خداوند دریافت نکنیم زیرا زبان ها به غیبت، چشم ها به گناه، گوش ها به شنیدن حرام عادت کرده است، حتی در ماهی به مبارکی رمضان!
